Ίσως να έφταιγε το διπλό της όνομα... Αλεξάνδρα την έλεγαν, αλλά ο πατέρας συνήθιζε να την φωνάζει "Μεγαλέξαντρο". Κι όταν ήρθε η ώρα να διαλέξει ανάμεσα στα δύο, προτίμησε να σταθεί αντάξια του Μεγαλέξαντρου και να εξαφανίσει -με πόση ευκολία, με πόση αφέλεια- την Αλεξάνδρα. Να την εξαφανίσει, μπορεί· να τη σκοτώσει όμως;

Γιατί ψηλά σε κάποιο βουνό, παραμονεύει η συνείδηση ενός λουλουδιού, η σοφία ενός γέροντα, το περιπαιχτικό χαμόγελο ενός άντρα· και η ψυχή της, που δε λέει να σωπάσει. Αυτή είναι η ιστορία μιας γυναίκας που τόλμησε να αμφισβητήσει τις επιλογές της, που τόλμησε να κοιτάξει τη ζωή της κατάματα: μιας γυναίκας που τόλμησε να τολμήσει...